Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΘΕΡΑΠΕΥΕΙ ΤΟΝ ΤΥΦΛΟ

Συχνά φοβόμαστε, παιδιά, την κοροϊδία των φίλων μας και ίσως και την απομάκρυνσή τους από κοντά μας γιατί κάνουμε τον σταυρό μας. Τότε όμως, χωρίς θάρρος και με τόσο φόβο, τι καλό θα καταφέρουμε στην ζωή μας;

Για να δούμε τι ακριβώς έγινε, εκείνη την ημέρα, στην ζωή του τυφλού:

Το θαύμα: Ο τυφλός ήταν ανυποψίαστος. Δεν είδε ότι ο Χριστός πέρναγε από κοντά του, ώστε να ζητήσει, αν ήθελε, όπως άλλοι γιατρειά και θεραπεία. Και τότε, όπως και σήμερα, οι άνθρωποι πίστευαν πως οι συμφορές, οι αρρώστιες και η κακοτυχία έρχονται στον άνθρωπο από αμαρτίες δικές του ή των γονέων του. Στην περίπτωση του τυφλού όμως, ο Ιησούς είπε στους μαθητές του πώς   γεννήθηκε τυφλός ο άνθρωπος αυτός όχι για να ξεπληρώσει αμαρτίες δικές του ή άλλων αλλά για να φανερωθεί σε αυτόν η δύναμη του Θεού.

Ο Χριστός τον θεράπευσε, όχι με λόγο όπως έκανε σε πολλές περιπτώσεις (πχ. όταν είπε στον παράλυτο "πάρε το κρεββάτι σου και περπάτα") αλλά χρησιμοποίησε μια μικρή διαδικασία: έφτυσε το χώμα (ακόμα και το σάλιο Του ήταν άγιο) και το ζύμωσε να γίνει πηλός. Στη συνέχεια το έβαλε στα μάτια του τυφλού. Έτσι, ούτε ο τυφλός ούτε όσοι έβλεπαν μπορούσαν να αμφισβητήσουν το θαύμα και να πουν ότι δεν είδαν τίποτα ή άκουσαν τίποτα. Η διαδικασία ήταν σύντομη αλλά τράβηξε την προσοχή όλων. Στην συνέχεια ο Χριστός έστειλε τον τυφλό στην παραδοσιακή κολυμβήθρα του Σιλωάμ



Η κολυμβήθρα του Σιλωάμ

Το θάρρος του τυφλού: Οι Φαρισαίοι, σκανδαλισμένοι όχι μόνο από το ότι ο Ιησούς πραγματοποίησε μία θεραπεία ημέρα Σάββατο, αργία για τους Ιουδαίους, αλλά και ότι έκανε ακόμα ένα θαύμα ενώ δεν τον πίστευαν ως Υιό του Θεού, προσπάθησαν "φαρισαϊκά" να αποσπάσουν ομολογία από τον θεραπευμένο ή ότι δεν ήταν τυφλός εκ γεννετής, οπότε μία θεραπεία ήταν πιθανή να γίνει με κάποιον τρόπο και όχι με θαύμα, ή ότι ο Χριστός δεν ήταν σταλμένος από τον Θεό αλλά ένας αμαρτωλός. Ακόμα και τους γονείς του τυφλού κάλεσαν να επιβεβαιώσουν την δική τους "φαρισαϊκή" γνώμη. Οι μεν γονείς όμως φοβήθηκαν να ομολογήσουν τον Χριστό γιατί θα τιμωρούνταν με εκδίωξη από την Συναγωγή, το δε παιδί με πολύ θάρρος, θαυμαστό θάρρος θα λέγαμε, δεν φοβήθηκε τίποτα και κανέναν και, όχι μία αλλά πολλές φορές, επιβεβαίωσε την θαυμαστή θεραπεία από τον ίδιο τον Χριστό και τον ομολόγησε με θάρρος ως προφήτη.

Οι Φαρισαίοι θύμωσαν, τον ειρωνεύτηκαν και τον έδιωξαν αλλά δεν τον τιμώρησαν.
Μετά από αυτή την θαρραλέα και δυναμική μαρτυρία, ο ίδιος ο Χριστός τον ξαναπλησίασε και του είπε ότι ήταν ο Υιός του Θεού. Ο τυφλός τον προσκύνησε πιστεύοντάς Τον.

Έτσι φανερώθηκε η δύναμη του Θεού μέσα από το μεγάλο θαύμα της αναμφίβολης και θαρραλέας πίστης.

Στην ζωή μας σήμερα: Συχνά ζητάμε το θαύμα, αλλά δεν έχουμε την δύναμη να πιστέψουμε χωρίς αμφιβολία, με πίστη και δύναμη. Ούτε και έχουμε το θάρρος να ομολογήσουμε στους φίλους μας τα θαύματα που μπορεί να συμβαίνουν στην ζωή μας. Από τον φόβο της κοροϊδίας, συχνά ούτε τον σταυρό μας δεν κάνουμε και δεν λέμε σε κανέναν ότι νηστεύουμε.
Έχουμε το θάρρος να φάμε ξύλο από τα ματ, διαδηλώνοντας τα πολιτικά μας πιστεύω, αλλά φοβόμαστε την κοροϊδία των φίλων μας και ίσως και την απομάκρυνσή τους από κοντά μας γιατί απλά μας αρέσει να πηγαίνουμε στην Εκκλησία. Τότε όμως, χωρίς θάρρος και με τόσο φόβο, τι καλό θα καταφέρουμε στην ζωή μας; Και ο ίδιος ο Χριστός να μας πλησιάσει, μόνοι μας θα χαλάσουμε το θαύμα.

Βέβαια, αν Του το ζητήσουμε, μπορεί να γεμίσει με θάρρος την ψυχή μας και να μας δυναμώσει. Η αγάπη Του μπορεί να διώξει τον φόβο. Τότε θα είμαστε υπερήφανοι για τον εαυτό μας και ατρόμητοι. Αλλά αυτά είναι χαρίσματα που, όταν δεν τα έχουμε, ο Θεός τα δίνει. Δεν μπορεί μόνος του να ξεπεράσει ο άνθρωπος τον εαυτό του. Γι' αυτό, με την προσευχή ας Του τα ζητάμε και θα μας τα δώσει.

Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα για την θεραπεία του τυφλού εδώ.